سینما یعنی تخیل؛ سینما یعنی نوازش تخیل؛ سینما یعنی سرگرمی؛ سینما یعنی تماشای خطر و ریسک بدون آنکه آسیبی متوجه تماشاچی باشد؛ سینما یعنی انگیزه‌ی اندیشیدن؛ سینما یعنی ایستادن و دوباره اندیشیدن درباره‌ی موضوعاتی که غالباً سریع از کنارشان می‌گذریم؛ و شاید سینما یعنی زندگی در دنیاهای موازی. به این لیست می‌توان تعابیری دیگری نیز افزود اما عجیب آن است که فیلم «داستان عامهپسند» (Pulp Fiction) سرآمد هر یک از این جنبه‌هاست.

تارانتینو در جدیدترین مصاحبه‌اش بیان کرده که تا زمان بازنشستگی‌اش تنها یک فیلم دیگر خواهد ساخت تا دنیای سینمایی‌اش را با فیلم دهم کامل کند! دنیایی پر از خون و خشم و وحشی‌گری، کلمه‌هایی که سمبل سینمای تارانتینو هستند. حرامزاده‌های لعنتی یکی دیگر از فیلم‌های خشن اوست که نام عجیب و غریبش هر کسی را وادار به تماشا می‌کند. بیایید تا به کمک یکدیگر بفهمیم این بار هالیوود چگونه به تخریب نازی‌ها پرداخته است، در یک اثر به ظاهر کمدی و تخیلی (بله در کمال تعجب تخیلی)!