ونسان ونگوگ هلندی نقاش بزرگ پست امپرسیونیسم در بسیاری از آثارش به بازی رنگ‌ها و نورها در شب علاقه نشان داده است. در واقع ونگوگ را می‌توان شاعر رنگ‌ها شمرد. ونگوگ با موضوع شب و ستاره‌هایش دو اثر معروف دارد: یکی شب پرستاره که بسیار معروف و شناخته شده است و دیگری شب پرستاره بر فراز رن در سایه اثر قبلی قرار دارد. نقاش این تابلو را در سال ۱۸۸۸ و در دل شب شهر ارل از منظره ساحل رودخانه نزدیک خانه‌اش کشیده است. این تابلوی رنگ روغن روی بوم که ابعادی در اندازه ۹۲ در هفتاد و دو و نیم سانتی‌متر دارد اولین بار در نمایشگاه سالانه هنرمندان مستقل پاریس به نمایش درآمد. ونگوگ این اثر را احتمالاً در دوران نسبتاً نرمال از حال روحی خود ترسیم کرده و شاید به همین خاطر است که المان‌های شادتری نیز در آن دیده می‌شود. در دوردست نور چراغ‌های اسکله دیده می‌شود که بسیار قدرتمند و تاثیرگذار بازتاب آنها در آب دیده می‌شود. این بازتاب‌ها که به رنگ لکه‌های زرد در واقع با چندین تنالیته هستند با تاچ‌های افقی و سریع قلم شکل گرفته‌اند و این همان ضربه‌های کنشی پست امپرسیونیست‌هاست که در آثار ونگوگ بسیار مشاهده می‌شود. در کنار آن ستاره‌ها را در آسمان می‌بینیم. ستاره‌ها که آنها هم تونالیته سبز و آبی زرد در خود دارند مانند آنچه از ونگوگ سراغ داریم با هاله‌ای از تاچ‌های نامنظم اطرافشان کشیده شده‌اند اما این تاچ‌ها با تاچ‌هایی که ونگوگ در شب پر ستاره استفاده کرده، متفاوت است. ونگوگ که به عنوان یک نقاش پست امپرسیونیست به دریافتگری از واقعیات و ترسیم دریافت‌های ذهنی شناخته شده در ترسیم ستاره‌ها نشان می‌دهد تا چه اندازه به واقعیت طبیعت توجه داشته است. ستاره‌های کشیده شده در مرکز آسمان در واقع صورت فلکی دب اکبر است که اتفاقاً به شکل طبیعی و واقعی ترسیم شده. عنصر دیگری که در این اثر جلب توجه می‌کند زوج عاشقی است که در حال خروج از دریا هستند. با این حال مشخص نیست قایق‌ها تنها تصویر واقعی از عناصر کنار اسکله هستند یا زوج مورد نظر از آن فرار کرده‌اند. در واقع استفاده از رنگ‌های مشابه برای زمین و دریا و محو کردن مرز بین آنها سبب شده تا وضعیت حالت قرارگیری زوج مبهم به نظر برسد. ونگوگ در این اثر از ابهام بیشتری استفاده کرده است تا شرایط آنچه که ما می‌دانیم را پیچیده‌تر کند. در واقع شب پرستاره بر فراز رن اثری مبهم‌تر از شب پر ستاره است. با این حال ونگوگ که در این اثر از حدود ۱۲ رنگ در پالت رنگی اثر استفاده کرده است که بار دیگر ثابت می‌کند که بی‌دلیل نیست که باید او را شاعر رنگ رنگ‌ها بنامیم.