عباس کیارستمی کرگردان، فیلمنامه‌نویس و عکاس مطرح ایرانی است که در جامعه هنری بین‌المللی بیشتر به واسطه فیلم‌های درخشانش شناخته می‌شود. کیارستمی برنده نخل طلای جشنواره کن و جوایز معتبر متعددی مانند جایزه آگیرو کوروساوا جشنواره سانفرانسیسکو، جایزه روبرتو روسولینی و جوایز دیگری است. کیارستمی در سال ۲۰۱۶ در پاریس فرانسه در گذشت. عباس کیارستمی اما علاوه بر کارگردانی و فعالیت‌هایش در سینما، شخصیتی نسبتا مطرح در دنیای عکاسی نیز بشمار می‌رود. از عکس‌های کیارستمی نمایشگاه‌های بسیاری را در اروپا، آُسیای شرقی و ایران برپا شده است و اثری از او در حراج کریستی دبی به قیمت ۱۳۰ هزار دلار نیز فروخته شد .
مجموعه عکس به من نگاه کن یکی از شاخص‌ترین مجموعه‌های عکسی است که توسط کیارستمی به ثبت رسیده. این مجموعه نتیجه ۱۶ سال بازدید و عکاسی کیارستمی در موزه لوور پاریس است، جایی که سالیانه دسته‌های مختلفی از افراد برای بازدید از آثار کمیابی در جهان به آنجا سفر می‌کنند. کیارستمی در این مجموعه در تلاش برای نمایش ارتباط نزدیک بین بازدید کنندگان و آثار است. در واقع مخاطبان مختلف موزه لوور، هرکدام با هدفی خاص به این نمایشگاه قدم گذاشته‌اند و ارتباط میان آن‌ها و اثر نقطه تاثیر کیارستمی است. کیارستمی در این مجموعه به موضع فلسفی اثر و مخاطب اشاره دارد تا مشخص سازد کدام یک خالق پیرامونی اثر است. کیارستمی با بیانی نو و با استفاده از انتخاب کادرهایی هوشمندانه، انتخاب سوژه‌ها و لحظاتی درخشان و کوتاه به تفسیری تصویری از مواجهه مخاطب با اثر می‌پردازد.
یکی از آثار موجود در این مجموعه تصویر زنی در مقابل تابلوی نقاشی تصویر یک مرد جوان ساندرو بوتیچلی است. کیارستمی از یک شاهکار نقاشی برای رقم زدن شاهکار عکاسی استفاده کرده است، بی‌شک نوع نگاه کیارستمی به سوژه و تیزبینی‌اش باعث شده تا این عکس، بتواند خود به عنوان یک اثر هنری معرفی شود. در تصویر این عکس، کلاهی از مخاطب دیده می‌شود که حتی امکان تشخیص جنسیت، سن و سایر مشخصه‌ها از آن امکان‌پذیر نیست، یک مخاطب در مفهوم عام مخاطب، کلاهی که بخشی از چهره تابلوی نقاشی را پوشانده است و چشم‌ها، زاویه نگاه و ابروها مهم‌ترین مولفه‌ها بنظر می‌آیند. در واقع در این تصویر زاویه نگاهی دو سویه مطرح است، از یک سو نگاه مرد تابلوی نقاشی، در قالب سوژه که به انتظار مخاطب می‌ماند و با نگاهی خاص به مخاطب خود می‌نگرد و از سوی دیگر مخاطب که از زاویه کلاهش و تاری تصویر بنظر می‌آید در حال عبور از کنار این تابلوست .
نگاهی کمدی و طنزآلود که نشان از ارتباط دو سویه اثر و مخاطب دارد. استفاده کیارستمی از قاب کلوزی که بخش زیادی از جزییات را از دست داده است، به نوعی برش او از حادثه است و نشان دهنده تمرکزی که کیارستمی بر روی سوژه خود دارد. فوکوس تنظیم شده بر روی نقاشی نشان می‌دهد کیارستمی بیش از آنکه در حالتی طبیعی بدنبال ارتباط مخاطب با اثر باشد، با نگاهی شوخ ارتباط یکطرفه اثر را به نمایش می‌گذارد، بدین شکل که اگر مخاطبی نباشد، اثرها و شاهکارها رنگ می‌بازند، در واقع این بینندگان و تحسین کنندگان هستند که باعث می‌شوند یک اثر شکل بگیرد و بتواند جایگاهی بیابد. استفاده کیارستمی از قاب بسته، رنگ‌های سرد و خالص، بستن فضاها و زاویه خاص عکس در امتداد نگاه مرد تابلوی نقاشی، هم حسی کنجکاوانه از دست نقاشی‌های رنه مارگریت دارد، هم اثری در ابهام را خلق کرده است با طعنه‌ای به هنرمندان! این عکس مانند سایر عکس‌های این مجموعه نگاهی چند سویه از کیارستمی را در فلسفه میان مخاطب و هنر را بازگو می‌کند.