اسمتانا این اثر رو در سنِ 52 سالگی و وقتی که ناشنوا بود، نوشت. 4 سازِ زهی که دورِ هم نشستند و زندگیِ اون رو در دوره‌های مختلف روایت میکنند. استفاده از ویولای سولو توی ابتدای موومان اول و موومان انتهایی، تصویرِ سوتِ درونِ گوشِ اسمتاناست که خبر از ناشنواییش می‌داده‌. در اولین اجرای خصوصیِ این اثر، آنتونین دِوُرژاک یکی از ویلنیست ها بود.

سوناتِ پیانوی فانتزیِ سرگردان، یکی از سخت ترین کارهای فرانتس شوبِرت برای پیانو. شوبِرت با اشاره به دشوار بودن این قطعه، در جایی گفته : " شیطان ممکنه بتونه این رو اجرا کنه!" - با نوازندگیِ آقای یِنو یاندو از مجارستان- سالِ 1994

من رو به سمتِ ماه پرواز بده-با اجرای فرانک سیناترا-این ترانه رو بارت هوارد سالِ 1954 ساخته و با صدای فلیچیا ساندِرز توی کاباره ای اجرا میشد. سیناترا با تغییری توی ریتم اش، 12 سال بعد اون رو اجرا کرد و بسیار محبوب شد. فضانوردان آپولو ۱۰ توی ماموریت مدار قمری این اجرا رو پخش کردند و باز آلدرین توی ماموریت آپولو 11 سالِ 1969، اون رو روی ماه پخش کرد! سیناترا توی یک اجرای تلویزیونی این کار رو به فضانوردان آپولو هدیه کرد که «ناممکن را ممکن ساختند»

یکی از سردمداران پوئم سمفونی های رمانتیک، موزیسین شهیر فرانسوی کامی سن-سان است، سن سان که در میانه قرن نوزدهم در پاریس چشم به جهان گشود، ارگ نواز کلیسای بزرگ مادلن پاریس بود، این خود زمینه ای برای نقش ارگ در آثار سن سان شد، زمینه ای که با تاثیر پذیرفتن سن سان از فرانتس لیست سبب شد تا دو نوازی های پیانو و ارگ در آثار او جا خوش کنند.