سینما یعنی تخیل؛ سینما یعنی نوازش تخیل؛ سینما یعنی سرگرمی؛ سینما یعنی تماشای خطر و ریسک بدون آنکه آسیبی متوجه تماشاچی باشد؛ سینما یعنی انگیزه‌ی اندیشیدن؛ سینما یعنی ایستادن و دوباره اندیشیدن درباره‌ی موضوعاتی که غالباً سریع از کنارشان می‌گذریم؛ و شاید سینما یعنی زندگی در دنیاهای موازی. به این لیست می‌توان تعابیری دیگری نیز افزود اما عجیب آن است که فیلم «داستان عامهپسند» (Pulp Fiction) سرآمد هر یک از این جنبه‌هاست.

در بارانداز یکی از آثار موفق الیا کازان است که در سال 1954 تولید شده و در 108 دقیقه به انتقاد از فساد در اتحادیه بارانداز نیوجرسی می‌پردازد. این فیلم اما بیش از هر چیزی یک اثر واقع‌گرایانه است که در دل خود قهرمانی را می‌پرورد، قهرمانی نه از دسته قهرمانان اساطیری، قهرمانی کوچک در قامت منجی یک قشر از یک شهر.

مرگ استالین یک کمدی سیاه دیدنی است که در عین تلخ بودن می‌تواند شما را به قهقهه وادارد البته اگر به تاریخ و فیلم دیدن علاقه داشته باشید! اگر بخواهیم داستان فیلم را به صورت خلاصه بیان کنیم، باید بگوییم که جمله روی یکی از پوسترهای فیلم این کار را بهتر از ما انجام می‌دهد everybody wants a piece، همه یک تیکه (قطعه) می‌خوان!

چه می‌شد اگر همه ما در زمان پیری به دنیا می‌آمدیم و روز به روز جوان‌تر می‌شدیم و در نهایت زمان نوزادی آرام‌آرام چشمانمان را می‌بستیم و از دنیا می‌رفتیم! داستان عجیبی است و از آن عجیب‌تر مغزی است که این داستان زیبا در آن شکل گرفته است! داستانی برگرفته از نوشته اسکات فیتز جرالد وقتی همراه با کارگرانی دیوید فینچر مخلوط شود نتیجه نهایی می‌شود فیلم زیبا و فوق‌العاده‌ای به نام مورد عجیب بنجامین باتن!

برید جلو خدا با ماست اگر خدا با ماست، پس کی با اوناست که دارن اینطوری ما رو تیکه و پاره می‌کنن؟ فکر می‌کنم همین دو دیالوگ برای فهمیدن این که این فیلم چقدر زیبا و دیدنی هست کافی باشد. صحنه ورود سربازان به نبرد نرماندی در این فیلم، بهترین صحنه جنگی کل تاریخ سینما لقب گرفته است و بله این فیلم، فیلمی نیست جز نجات سرباز رایان.